WASHINGTON: NASA’nın Orion kapsülü, Ay’ı yakından geçtikten ve daha önce yaşanabilir uzay araçlarından daha uzağa uzaya gittikten sonra, Pazar günü Artemis adlı yüksek riskli bir görevin son testinde düşecek.
Saatte 25.000 mil (40.000 kilometre) hızla Dünya atmosferine girerken, sakız şeklindeki gezgin, 2.800 santigrat derece (5.000 Fahrenheit) sıcaklığa, yani güneşin yüzeyinin yaklaşık yarısına dayanmak zorunda kalacak.
Meksika’nın Guadalupe adasından Pasifik Okyanusu’na iniş 1739 GMT’de (yerel saatle 09:39) planlandı.
25 günden biraz uzun süren bu görevde başarıya ulaşmak, insanları aya geri döndürmek ve bir günde Mars’a doğru bir yolculuğa hazırlanmak için Artemis programına on milyarlarca dolar yatırım yapan NASA için çok önemli.
Şimdiye kadar bu insansız uzay aracının ilk testi çok iyi geçti.
Ancak asıl zorluk bu yolculuğun son dakikalarına kadar gelmez: Orion’un şimdiye kadar yapılmış en büyük ısı kalkanının gerçekten dayanıp dayanmadığını görmek.
Artemis görev yöneticisi Mike Sarafin, “Bu, güvenlik açısından kritik bir cihaz. Uzay aracını ve yolcuları, gemideki astronotları korumak için tasarlandı. Bu nedenle, ısı kalkanının çalışması gerekiyor,” dedi.
Kapsülün ilk testi 2014 yılında yapıldı, ancak daha sonra kapsül Dünya’nın yörüngesinde kaldı, bu nedenle atmosfere saatte yaklaşık 20.000 mil gibi daha düşük bir hızla yeniden girdi.
ABD donanmasına ait bir gemi olan USS Portland, NASA’nın yıllardır provasını yaptığı bir tatbikatta Orion kapsülünü kurtarmak için Pasifik Okyanusu’na yerleştirildi. Helikopterler ve şişme botlar da bu görev için kullanılacak.
Düşen uzay aracı önce Dünya’nın atmosferi, ardından 11 paraşütten oluşan bir ağ tarafından yavaşlatılacak ve nihayet Pasifik Okyanusu’nun mavi sularına çarptığında saatte 30 kilometre hıza kadar yavaşlayacak.
Oraya vardığında NASA, veri toplamak için iki saat boyunca – astronotların içeride olduğundan çok daha uzun – Orion’u gezdirecek.
NASA’nın Orion araç entegrasyon yöneticisi Jim Geffre, “Isının mürettebat modülüne nasıl geri çekildiğini ve bunun içerideki sıcaklığı nasıl etkilediğini göreceğiz” dedi.
Dalgıçlar daha sonra Orion’a kablolar bağlayarak onu, arkası kısmen su altında kalacak amfibi bir nakliye gemisi olan USS Portland’a çekecekler. Bu su, uzay aracının onu tutmak için tasarlanmış bir platform üzerinde durabilmesi için yavaşça dışarı pompalanır.
Bu, geminin suya ilk sıçradığı andan itibaren yaklaşık dört ila altı saat sürecektir.
Donanma gemisi daha sonra, uzay aracının birkaç gün sonra boşaltılacağı San Diego, California’ya yelken açacak.
Uzay aracı Dünya’ya döndüğünde, 16 Kasım’da SLS adlı korkunç bir roket kullanarak kalkışından bu yana 2,4 milyon mil yol kat etmiş olacak.
Aya en yakın noktasında, yüzeyden 80 milden daha az uçtu. Ve gezegenimizden 268.000 mil (432.000 kilometre) uzaklaşarak yaşanabilir bir kapsül için mesafe rekorunu kırdı.
Uzay aracını kurtarmak, NASA’nın gelecekteki görevler için kritik olan verileri toplamasına izin verecektir.
Buna, geminin uçuş sonrası durumu hakkında bilgiler, hızlanma ve titreşimi ölçen monitörlerden alınan veriler ve insanların uzayda uçarken maruz kaldıkları radyasyonu nasıl koruyabileceklerini test etmek için kapsülün içindeki bir mankene takılan özel bir yeleğin performansı dahildir.
Halihazırda ileri planlama aşamasında olan Artemis 2 görevinde kapsülün bazı bölümlerinin yeniden kullanıma uygun olması bekleniyor.
2024 için planlanan bu sonraki görev, bir mürettebatı aya götürecek, ancak yine de iniş yapılmadan. NASA’nın bu gezi için seçilen astronotların isimlerini kısa süre içinde açıklaması bekleniyor.
2025 yılında fırlatılması planlanan Artemis 3, ilk kez bir uzay aracının ayın buz halindeki suyun görülebildiği güney kutbuna indiğini görecek.
Sadece 12 kişi – hepsi beyaz – aya ayak bastı. Bunu, sonuncusu 1972’de olan Apollo misyonları sırasında yaptılar.
Artemis’in ilk kez bir kadın ve bir siyahi insanı aya göndermesi gerekiyor.
NASA’nın amacı, yüzeydeki bir üs ve onun yörüngesindeki bir uzay istasyonu aracılığıyla ayda kalıcı bir insan varlığı oluşturmaktır. Mühendisler, insanlara ayda yaşamayı öğreterek, belki de 2030’ların sonunda, bir yıllık Mars yolculuğu için teknolojiler geliştirebilirler.
Saatte 25.000 mil (40.000 kilometre) hızla Dünya atmosferine girerken, sakız şeklindeki gezgin, 2.800 santigrat derece (5.000 Fahrenheit) sıcaklığa, yani güneşin yüzeyinin yaklaşık yarısına dayanmak zorunda kalacak.
Meksika’nın Guadalupe adasından Pasifik Okyanusu’na iniş 1739 GMT’de (yerel saatle 09:39) planlandı.
25 günden biraz uzun süren bu görevde başarıya ulaşmak, insanları aya geri döndürmek ve bir günde Mars’a doğru bir yolculuğa hazırlanmak için Artemis programına on milyarlarca dolar yatırım yapan NASA için çok önemli.
Şimdiye kadar bu insansız uzay aracının ilk testi çok iyi geçti.
Ancak asıl zorluk bu yolculuğun son dakikalarına kadar gelmez: Orion’un şimdiye kadar yapılmış en büyük ısı kalkanının gerçekten dayanıp dayanmadığını görmek.
Artemis görev yöneticisi Mike Sarafin, “Bu, güvenlik açısından kritik bir cihaz. Uzay aracını ve yolcuları, gemideki astronotları korumak için tasarlandı. Bu nedenle, ısı kalkanının çalışması gerekiyor,” dedi.
Kapsülün ilk testi 2014 yılında yapıldı, ancak daha sonra kapsül Dünya’nın yörüngesinde kaldı, bu nedenle atmosfere saatte yaklaşık 20.000 mil gibi daha düşük bir hızla yeniden girdi.
ABD donanmasına ait bir gemi olan USS Portland, NASA’nın yıllardır provasını yaptığı bir tatbikatta Orion kapsülünü kurtarmak için Pasifik Okyanusu’na yerleştirildi. Helikopterler ve şişme botlar da bu görev için kullanılacak.
Düşen uzay aracı önce Dünya’nın atmosferi, ardından 11 paraşütten oluşan bir ağ tarafından yavaşlatılacak ve nihayet Pasifik Okyanusu’nun mavi sularına çarptığında saatte 30 kilometre hıza kadar yavaşlayacak.
Oraya vardığında NASA, veri toplamak için iki saat boyunca – astronotların içeride olduğundan çok daha uzun – Orion’u gezdirecek.
NASA’nın Orion araç entegrasyon yöneticisi Jim Geffre, “Isının mürettebat modülüne nasıl geri çekildiğini ve bunun içerideki sıcaklığı nasıl etkilediğini göreceğiz” dedi.
Dalgıçlar daha sonra Orion’a kablolar bağlayarak onu, arkası kısmen su altında kalacak amfibi bir nakliye gemisi olan USS Portland’a çekecekler. Bu su, uzay aracının onu tutmak için tasarlanmış bir platform üzerinde durabilmesi için yavaşça dışarı pompalanır.
Bu, geminin suya ilk sıçradığı andan itibaren yaklaşık dört ila altı saat sürecektir.
Donanma gemisi daha sonra, uzay aracının birkaç gün sonra boşaltılacağı San Diego, California’ya yelken açacak.
Uzay aracı Dünya’ya döndüğünde, 16 Kasım’da SLS adlı korkunç bir roket kullanarak kalkışından bu yana 2,4 milyon mil yol kat etmiş olacak.
Aya en yakın noktasında, yüzeyden 80 milden daha az uçtu. Ve gezegenimizden 268.000 mil (432.000 kilometre) uzaklaşarak yaşanabilir bir kapsül için mesafe rekorunu kırdı.
Uzay aracını kurtarmak, NASA’nın gelecekteki görevler için kritik olan verileri toplamasına izin verecektir.
Buna, geminin uçuş sonrası durumu hakkında bilgiler, hızlanma ve titreşimi ölçen monitörlerden alınan veriler ve insanların uzayda uçarken maruz kaldıkları radyasyonu nasıl koruyabileceklerini test etmek için kapsülün içindeki bir mankene takılan özel bir yeleğin performansı dahildir.
Halihazırda ileri planlama aşamasında olan Artemis 2 görevinde kapsülün bazı bölümlerinin yeniden kullanıma uygun olması bekleniyor.
2024 için planlanan bu sonraki görev, bir mürettebatı aya götürecek, ancak yine de iniş yapılmadan. NASA’nın bu gezi için seçilen astronotların isimlerini kısa süre içinde açıklaması bekleniyor.
2025 yılında fırlatılması planlanan Artemis 3, ilk kez bir uzay aracının ayın buz halindeki suyun görülebildiği güney kutbuna indiğini görecek.
Sadece 12 kişi – hepsi beyaz – aya ayak bastı. Bunu, sonuncusu 1972’de olan Apollo misyonları sırasında yaptılar.
Artemis’in ilk kez bir kadın ve bir siyahi insanı aya göndermesi gerekiyor.
NASA’nın amacı, yüzeydeki bir üs ve onun yörüngesindeki bir uzay istasyonu aracılığıyla ayda kalıcı bir insan varlığı oluşturmaktır. Mühendisler, insanlara ayda yaşamayı öğreterek, belki de 2030’ların sonunda, bir yıllık Mars yolculuğu için teknolojiler geliştirebilirler.